 AJAKS Quercus Niger, ur. 12.04.2012 - Champion Polski, Młodzieżowy Champion Polski * Warszawa, Wystawa Klubowa Molosów i SPP, 09.09.2012: Klasa baby, ocena wybitnie obiecująca, Sędzia Anna Kochan: O dużym temperamencie, wesoły, przyjazny, bardzo ładna głowa, doskonały wyraz, prawidłowa klatka piersiowa, prawidłowe kątowanie kończyn * Zabrze, CWC, 14.10.2012: Klasa szczeniąt, ocena wybitnie obiecująca, Sędzia Andrzej Kot: Ładny pies o mocnej kości, prawidłowe proporcje, typowa głowa, prawidłowe uzębienie, ładna górna i dolna linia, kończyny proste i dobrze kątowane, szata i umaszczenie prawidłowe, dobry ruch * Katowice, CACIB, 16.03.2013: Klasa młodzieży, ocena doskonała, Sędzia Krystyna Opara: Prawidłowy zgryz, prawidłowo osadzone i noszone uszy, poprawna górna linia, prawidłowo osadzony i noszony ogon, wydajny energiczny ruch * Zabrze, CWC, 07.04.2013: Klasa młodzieży, ocena doskonała, BOB, Sędzia Marek Lewandowski: Dobry format, dobry typ, bardzo dynamiczny, prosty grzbiet, bardzo dobra klatka piersiowa, bardzo dobre kątowanie kończyn * Częstochowa, CWC, 14.04.2013: Klasa młodzieży, ocena doskonała, BOB, Sędzia Janusz Opara: Pies w dobrym typie: samcza głowa i wyraz, proporcjonalne ciało, ruch wydajny, wzorcowa szata * Opole, CACIB, 28.04.2013: Klasa młodzieży, ocena doskonała, Sędzia Jadwiga Niciewicz: Poprawnie zbudowany o typowej samczej głowie, prawidłowe kątowanie, poprawny ruch * Zakopane, CACIB, 03.08.2013: Klasa pośrednia, ocena doskonała, Sędzia Małgorzata Hałas: Duży pies o dobrych proporcjach, dobra górna linia, bardzo energiczny ruch * Wrocław, CACIB, 29.09.2013: Klasa pośrednia, ocena doskonała, CWC, Res. CACIB, Sędzia Katarzyna Fiszdon: Dobra głowa, prawidłowy wyraz rasy, prawidłowe proporcje, mocny grzbiet, dobra klatka, średnia kość, prawidłowe kątowanie i ustawienie kończyn i dobra ich akcja * Częstochowa, CWC, 20.10.2013: Klasa pośrednia, ocena doskonała, BOB, Sędzia Andrzej Kot: Pies o mocnej kości, doskonałych proporcji, prawidłowe uzębienie, typowa samcza głowa, mocny front, prawidłowa górna i dolna linia, kończyny proste, dobrze katowane, wzorcowa szata, doskonały ruch. * Nitra (SK), CACIB, 01.12.2013: Klasa pośrednia, ocena doskonała, CACIB, BOB, Sędzia Gabriela Ridarcikova: Dobry zdrowy pies, dobra głowa, prawidłowa górna linia, prawidłowe proporcje, prawidłowe kątowanie, dobry grzbiet * Zabrze, CWC, 06.04.2013: Klasa otwarta, ocena doskonała, CWC, Sędzia Sebastian Harnik: Proporcjonalna samcza głowa, dobra szyja i przód, proste kończyny przednie, prawidłowe umaszczenie, prawidłowe kątowanie  BART Quercus Niger, ur. 10.09.2013 - Młodzieżowy Champion Polski, Młodzieżowy Zwycięzca Polski * Rzeszów, CACIB, 15.02.2014: Klasa młodszych szczeniąt, ocena wybitnie obiecująca, Sędzia Jan Gajewski * Katowice, CACIB, 22.03.2014: Klasa młodszych szczeniąt, ocena wybitnie obiecująca, Sędzia Janusz Opara * Zabrze, CWC, 06.04.2014: Klasa młodszych szczeniąt, ocena wybitnie obiecująca, Sędzia Sebastian Harnik * Częstochowa, CWC, 13.04.2014: Klasa szczeniąt, ocena wybitnie obiecująca, Sędzia Andrzej Kot * Opole, CACIB, 27.04.2014: Klasa szczeniąt, ocena wybitnie obiecująca, Sędzia Gabriela Ridarcikova * Kraków, CACIB, 14.06.2014: Klasa młodzieży, ocena doskonała, Najlepszy Junior w Rasie, BOS, Sędzia Salvatore Tripoli * Ustroń, CWC, 06.07.2014: Klasa młodzieży, ocena doskonała, Najlepszy Junior w Rasie, BOB, Sędzia Anna Rogowska * Będzin, CWC, 27.07.2014: Klasa młodzieży, ocena doskonała, Najlepszy Junior w Rasie, BOB, Sędzia Andrzej Kot * Bytom, CWC, 21.09.2014: Klasa młodzieży, ocena doskonała, Najlepszy Junior w Rasie, BOB, Sędzia Katarzyna Fiszdon * Poznań, CACIB, 19.10.2014: Klasa młodzieży, ocena doskonała, BOS, Młodzieżowy Zwycięzca Polski Sędzia Andrzej Stępiński - Osiągnięcia psów z naszej hodowli prezentujemy dzięki uprzejmości ich właścicieli, nie wspominając o ich wytrwałej pracy na rzecz zrobienia ze szczeniaków - championów. | Wystawy psów w wadach i zaletach (wybór subiektywny) Wada: Szata entlebuchera nie wzbudzi większego zainteresowania u postronnych widzów wystawy. W odczuciu większości, interesujące pod tym względem są jedynie psy długowłose. Zaleta: Entlebucher nie wymaga pracochłonnego przygotowywania szaty. Jeżeli jest regularnie czesany i dobrze odżywiany, a ring nie znajduje się w szczególnie błotnistym miejscu, w zasadzie może wymagać najwyżej odkurzenia go wilgotną ściereczką przed prezentacją. Wada: Nauczenie entlebuchera ładnego ustawiania się bez manualnej ingerencji wymaga sporo pracy. Inaczej może się skończyć na zupełnym zawiedzeniu przez psa stojącego w ringu ambicji jego pana. Przejawi się to postawą rozluźnioną, opuszczaniem głowy i kładzeniem po sobie uszu, a nawet, o zgrozo, ziewaniem. Zaleta: Według zaleceń niektórych klubów, entlebuchery powinny być prezentowane w sposób naturalny, czyli na przykład bez poprawiania i naciągania ich postawy za pomocą rąk, a już na pewno bez podtrzymywania w szczególnej pozycji żuchwy czy ogona. Można też takiego psa wystawiać na „zwykłej” obroży i smyczy, chociaż nie zawadzi, jeżeli są one trochę ładniejsze od tych używanych na co dzień. Wada: W wielu krajach, w tym w Polsce, rasa jest mało popularna, niestety również wśród sędziów kynologicznych. Jeżeli trafi się na dyletanta w tym względzie, można usłyszeć lub zobaczyć w opisie zdania wprawiające w osłupienie. Na pocieszenie, bywają też sędziowie mający spore doświadczenie i rzeczywistą wiedzę kynologiczną, umożliwiające im dostrzeżenie prawdziwych zalet psa rasy, na której jakoś szczególnie się nie znają. Zaleta: W wielu krajach, w tym Polsce, rasa jest mało popularna, więc może zdarzyć się naszemu ukochanemu entlebucherowi stanąć na ringu wobec znikomej lub żadnej konkurencji. Nie trzeba dodawać, że wydatnie zwiększa to jego szansę na zdobycie nominacji do takiego czy innego tytułu championa wystawowego. Wada: Większość entlebucherów to psy ze sporym temperamentem. Jeżeli wystawowe otoczenie w połączeniu z zachowaniem właściciela nie zestresuje ich zbytnio, to szczególnie samce będą głośno obwieszczały swoją obecność w ringu, próbując nawiązać bliższy kontakt z innymi znajdującymi się w nim psami. Może to nieco utrudniać poprawne zaprezentowanie psa, ale próby bardziej brutalnego poskramienia jego zapędów nie są wskazane. Zaleta: Często entlebucher w ringu zachowuje się bardzo spontanicznie, a oceniający go sędzia potrafi to docenić. Jeżeli poświęcaliśmy swojemu psu dużo czasu i to nie wyłącznie na celowe szkolenie, to odpłaci nam w ringu sporą ilością uwagi i spojrzeń, co dla spostrzegawczego sędziego powinno mieć znaczenie przy ocenie. Trzeba zaznaczyć, że w tym względzie znacznie bardziej można jednak polegać na sukach. Samce bywają znacznie mniej na nas skupione, jeżeli w ringu lub jego pobliżu znajdują się inne psy… Wada: Często wystawy psów to wydarzenia ściągające tłumy. W ciągu jednego dnia można się na przykład spodziewać tysiąca wystawianych psów, przy czym każdemu towarzyszy zwykle więcej niż jedna osoba. Do tego im bliżej popołudnia, tym potok napływających widzów staje się szerszy. Zanim dotrzemy do ringu, gdzie nasz pies ma się pokazać, musimy się przedrzeć przez te masy ludzi, psów, a także stoisk z rzeczami dla psów atrakcyjnymi (czytaj: jedzeniem). Jeżeli nasz entlebucher nie jest przyzwyczajony do tłumów, może prosić nas o opuszczenie wystawy. Jeżeli przeciwnie, wszystko go tu ciekawi, bywa, że docieramy do ringu z ręką dzierżącą smycz zdrowo wyszarpaną. Zaleta: Często wystawy psów to wydarzenia ściągające tłumy, również tłumy psów. Nasz entlebucher ma nieczęstą okazję obwąchania niezliczonej ilości psich przodów i tyłów. Lepiej zachować ostrożność (dystans) w wypadku mijania przedstawicieli ras dużo silniejszych lub bardziej zdecydowanych od entli, a także być gotowym na to, że wielu właścicieli nie życzy sobie obwąchiwania ich psów przez inne. Tym niemniej może nam się udać zawrzeć jakąś ciekawą, choć często przelotną kynologiczną znajomość – nam ludzką, naszemu entlowi – psią. To nie do przecenienia. Czy wobec tego warto wystawiać entlebuchera? Pomimo wydatków, jakie należy na to ponieść, możliwych frustracji związanych z czasami niesprawiedliwym w naszym odczuciu wyrokiem sędziego, z pewnością warto. Kiedy nasz entlebucher otrzyma pierwszy dyplom albo medal, a my usłyszymy o nim parę ciepłych słów od sędziego, z pewnością wbije nas to w poczucie dumy, a do tego skłoni do przygotowania psu czegoś specjalnego na kolację – on to doceni. |
|
Uranka od dobrych paru dni poddawała się jeszcze chętniej pieszczotom, a jej powitania z Ludźmi stały się wręcz ekstatyczne. Kiedy do tego na jej ostatnich suteczkach pojawiło się białe kropelki, a Bubu począł obwąchiwać je z namysłem, od Nich poczułem troskę. Ale teraz stan Uranii począł się jakby wycofywać i Suczka przynajmniej po jednej stronie wydaje się zasuszać. Ciekawe, czy to przypadkiem nie jest związane z incydentem z przedwczoraj? Pachnące tabletki leżały na skrzyni koło łóżka już od dawna - widać On chciał je mieć na podorędziu. Dotąd nie wzbudzały niczyjego zainteresowania: Można było co najwyżej podejrzewać koty o chęć strącenia szeleszczącego blistra spomiędzy książek na podłogę i zagonienia go w jakiś kącik w symulowanej pogoni za myszą. Lecz nawet to nie następowało. A tymczasem gdzieś tam w Uranii wzmagał się niepohamowany apetyt. Trzymana (nie mam pojęcia dlaczego) na zredukowanych porcjach jadła, Mała wpadła w desperację i kiedy po obwąchaniu tabletki okazały się atrakcyjne, wciągnęła je sobie na łóżko i z zapałem zabrała się do dzieła dłubania w folii. Bubu i ja dołączyliśmy, kiedy Uranka była już dobrze zaawansowana. W każdym razie, kiedy Ona weszła do sypialni, zastała tylko szeleszczące strzępki, z których dokładnie wydobyto zawartość... Miska z wodą została niedługo potem dokumentnie opróżniona. Wkrótce zjawił się On - przywitał się jak zwykle, ale potem dlaczegoś obwąchiwał nam po kolei pyski. Chyba nie doszukał się oddechu świeższego, niż zwykle, ale po chwili gdzieś pojechał. Gdy wrócił, okazało się, że pragnął zafundować nam płynną ucztę: Wszyscy dostaliśmy po misce krowiego mleka. Chociaż potem miałem wrażenie, że przez cały wieczór byliśmy bacznie obserwowani, to nie miałem pojęcia, czego się spodziewali. W każdym razie nie mam nic przeciwko temu, abyśmy byli pojeni mlekiem częściej, bo długo po jego wypiciu miałem ochotę chodzić zadowolony po domu i szukać Ich wzroku...  |
Quercus Niger
Hodowla psów rasowych entlebucher Miot A | Litter A | Wurf A Miot B | Litter B | Wurf B Miot R | Litter R | Wurf R
|
Kanał RSS