Gwiazdor

Ten Cyrek to potrafi zapomnieć o bożym świecie. Byliśmy na kilkudniowej wycieczce, podczas której on sobie ciągle wyobrażał, że musi sam o wszystko zadbać. Przede wszystkim starał się sprawdzić każdego psa, który znalazł się w zasięgu wzroku. Ciągnął przy tym oczywiście niemiłosiernie na smyczy. Niektóre samochody też interesowały go bardziej, niż pozostałe – miał taki jeden ulubiony, któremu obsikiwał systematycznie dzień po dniu wszystkie najbardziej pachnące elementy, kiedy tylko obok niego przechodziliśmy. Wreszcie okazywał, że nie przepada za ludźmi, którzy go zaskakują, albo okazują mu nadmierne zainteresowanie, zanim on sam go nie wykaże wobec nich. Jakaś pani na ulicy zupełnie niepotrzebnie starała się przecisnąć między nami, a murem, podczas gdy z drugiej strony pozostawała do dyspozycji cała pusta jezdnia. No a Cyrek nuże stawać na tylnych łapach i pytać ją, dlaczego jest taka nachalna. Dobrze, że przyjęła to z humorem…

A kiedy pojechaliśmy do hali, gdzie było mnóstwo psów i znowu trzeba było pokazywać zęby, to gdy przyszła jego kolej, zawinął ogon w precel i obszczekiwał kolegów w ringu, domagając się od Niego, aby dać mu się z nimi zapoznać. Tamci, na całe szczęście, zachowywali się spokojnie, chociaż było czuć, że chętnie Cyrowi dokładnie wyjaśnią, co o nim myślą. Pewnie dlatego, kiedy przyszło do fraternizacji po skończonej ocenie, Cyrek wylądował w budzie, a ja musiałam sama grzecznie leżeć w towarzystwie obcych samców. Trudno – zawsze to lepsze, niż towarzystwo innych suczek.

Czy można się dziwić, że kiedy Cyrek jest w pobliżu, jestem bardzo grzeczna i zdaję się na niego w wielu sprawach? Tylko w domu pozwalamy sobie być wobec siebie zupełnie inni…

- Urania

---