Wróble towarzyszą nam przez okrągły rok. Wiosną, kiedy słońce zagląda do sypialni, słychać, jak szurają pod okapem dachu, pracując przy odnawianiu swoich gniazd. Ich ćwierkanie nas budzi. Nasz dach nie ma wróblówki*, więc ptaki mogą bez przeszkód wciskać się między dachówki a deski i zakładać tam swoje osiedle. Dlatego czasem spod okapu wystają jakieś piórka, sznurki i inne jeszcze mniej stylowe wróble elementy wystroju wnętrz.
Wiosną trwa też ich intensywna działalność prokreacyjna. W tym czasie wróble współzamieszkują nasz dom z oknówkami, których zawsze przynajmniej jedna para przylepia gniazdo na styku muru i okapu. Piskląt jest sporo, więc mimo, że czasem któreś przedwcześnie wypadnie z gniazda i znajdujemy je już pozbawione życia na skarpie, naszych wróbli nie ubywa. Słychać je przez całą wiosnę i lato, chociaż przez większość tego czasu bardziej widoczne są inne, bardziej atrakcyjne ptaki.
Kiedy nadchodzi jesień, a po niej nieuchronnie zima, wiele ptaków znika, ale te, które zostają, bardziej rzucają się w oczy. Wróble urządzają sobie zebrania w którymś z gęstszych krzewów naszego ogrodu. Dobrze, jeżeli jest stamtąd widok na kurnik albo kojec psa u sąsiadów, bo mogą tam czasem spróbować znaleźć coś do jedzenia. Po większych opadach śniegu, które w tym roku nastąpiły dopiero niedawno, Oni zaczynają sypać ziarno do karmnika. Wtedy rano przylatują do niego różne ptaki: zdarzają się sikory, zięby, czasem zajrzy bażant albo synogarlica. Ale gros klienteli tej stołówki to wróble. Nadlatują stadem na dereń obok karmnika, po czym stopniowo sfruwają na dół wydziobywać ziarno. Spłoszone, w mgnieniu oka wzbijają się trzepoczącą chmurą z powrotem na krzak.
Wiosną trwa też ich intensywna działalność prokreacyjna. W tym czasie wróble współzamieszkują nasz dom z oknówkami, których zawsze przynajmniej jedna para przylepia gniazdo na styku muru i okapu. Piskląt jest sporo, więc mimo, że czasem któreś przedwcześnie wypadnie z gniazda i znajdujemy je już pozbawione życia na skarpie, naszych wróbli nie ubywa. Słychać je przez całą wiosnę i lato, chociaż przez większość tego czasu bardziej widoczne są inne, bardziej atrakcyjne ptaki.
Kiedy nadchodzi jesień, a po niej nieuchronnie zima, wiele ptaków znika, ale te, które zostają, bardziej rzucają się w oczy. Wróble urządzają sobie zebrania w którymś z gęstszych krzewów naszego ogrodu. Dobrze, jeżeli jest stamtąd widok na kurnik albo kojec psa u sąsiadów, bo mogą tam czasem spróbować znaleźć coś do jedzenia. Po większych opadach śniegu, które w tym roku nastąpiły dopiero niedawno, Oni zaczynają sypać ziarno do karmnika. Wtedy rano przylatują do niego różne ptaki: zdarzają się sikory, zięby, czasem zajrzy bażant albo synogarlica. Ale gros klienteli tej stołówki to wróble. Nadlatują stadem na dereń obok karmnika, po czym stopniowo sfruwają na dół wydziobywać ziarno. Spłoszone, w mgnieniu oka wzbijają się trzepoczącą chmurą z powrotem na krzak.
Niedługo w karmniku i obok niego walają się tylko puste plewy. To chyba miło mieć obok siebie takich ruchliwych koleżków. Czasem można ich pogonić – wtedy uciekną z furkotem, ale szybko wrócą, bo chyba wiedzą, że dobrze nam ze sobą.
* Wróblówka – pasek siatki albo dziurkowanej blachy, mocowany często u okapu spadzistych dachów, aby uniemożliwić ptakom dostęp pod ich poszycie. U nas jej nie ma, bo jakoś w końcu budowy Jemu zabrakło energii na jej kupienie i znalezienie kogoś, kto ją zechce zamontować.
* Wróblówka – pasek siatki albo dziurkowanej blachy, mocowany często u okapu spadzistych dachów, aby uniemożliwić ptakom dostęp pod ich poszycie. U nas jej nie ma, bo jakoś w końcu budowy Jemu zabrakło energii na jej kupienie i znalezienie kogoś, kto ją zechce zamontować.
Kanał RSS