Mały jest przyzwyczajony do zabawy w pogoń z innymi entlami, które traktują tę grę jako sprawdzian szybkości, zwrotności, a w najbardziej brutalnej wersji okazję do zderzeń bark w bark. Na placu szkoleniowym były jednak psy, którym tego mało – dwa staffiki zapragnęły zapędzić Małego w kąt i dopaść go zębami. Do tego trzy sprintujące niewielkie psy zdołały pobudzić obserwującego je niufka, który okazał się nie taki znowu opanowany. Tego Małemu było już za wiele: Z kąta pod siatką wyhamował prowadzącego staffika, pokazując mu zęby, na co prowadzący odwrócił się do drugiego, który już, z braku innego celu, brał się za jego tyłek. Niufek wymagał manualnej interwencji trenera, to jest przerwania mu łowów za pomocą mocnego chwycenia oburącz za nadmiar skóry na grzbiecie.
Kiedy „opadł kurz”, niufek wylądował u swojej postawnej pani na smyczy, a może powinien zostać uwiązany na kotwicy okrętowej... Prowadzący staffik też dostał linkę do asekuracji, no a Mały został prymusem następującej po tym wszystkim lekcji. Z obydwoma staffikami wzorcowo się obwąchał przód-tył podczas najbliższej przerwy i tylko do niufka nie nabrał do końca zaufania, bo widocznie czuł, że tamten wciąż uparcie mu się przygląda.

Skupione maluchy - sheltie