Dziś któryś już dzień z rzędu obcowaliśmy ze sobą na pierwszym porannym spacerze, a On, gdy już staliśmy się nierozłączni, chyba z powodu zaczynającej się zadymki, zabrał nas powoli do domu. A na początku był taki ostrożny i przestraszony! Chyba przekonałem go pokazując, że jestem w tym stanie nawet wlec, nie spiesząc się, suczkę po podłodze. Wot, maładiec!

W związku z naszymi wysiłkami prokreacyjnymi, udało nam się przypadkiem nawiązać kontakt
z dziadkiem Uranii - na zdjęciu on:
-- Elio vom Schärlig